Eerste dagen in Londen

Tijd voor het eerste verslag vanuit Londen nu ik hier sinds drie dagen woon:

Na een jaar van voorbereidingen vertrok ik afgelopen maandag met de trein (Eurostar) van Brussel naar Londen St. Pancras International Station. De reis was comfortabel, de treinreis duurde slechts 2 uur en 15 minuten. In Londen aangekomen heb ik een taxi genomen naar Ashwell House zodat ik niet met twee grote koffers en mijn rugzak met de metro moest reizen. Het was een warm welkom in Ashwell House, iedereen was vriendelijk en behulpzaam, nadat ik de koffers op mijn kamer had gezet kreeg ik meteen een rondleiding door het huis. Ashwell House was ooit een deel van een ziekenhuis waar de verplegers hebben gewoond. Het is een groot complex met 4 verdiepingen, op iedere verdieping zijn slaapkamers en die hebben allemaal een groot raam en een eigen wasbak, toiletten en douches zijn er genoeg op de gangen, een mooie entree, computerruimte, veel studieruimtes, een bibliotheek, een kapel, een 'common room' met piano en een grote hal met stoelen in rijen voor het podium en een echte concertvleugel!! Het ziet er allemaal erg mooi, schoon en verzorgd uit hier en er wonen ongeveer 45 (vrouwelijke) studenten. Iedereen is zo vriendelijk, aardig en geïnteresseerd, dus ik voel me hier al thuis, zelfs na drie dagen.

Veel tijd om aan mijn nieuwe thuis te wennen was er niet want dinsdagochtend begon de introductieweek op de Royal Academy of Music (RAM). Ik wilde met de 'Underground' naar station Baker Street en daarvoor moest ik een keer overstappen bij Kings Cross. Daar stonden de mensen echter in rijen dik te wachten om het perron op te kunnen lopen, dat ook al helemaal vol stond, want er was vertraging in de metro! Na twee treinen gewacht te hebben was ik aan de beurt om in te stappen en kon ik mijn reis vervolgen richting de RAM. Daar kwam ik ruim op tijd aan want ik had gelukkig veel marge genomen omdat ik niet precies wist hoelang ik over die reis zou doen. Terug ben ik gegaan met de bus, zo'n echte typisch Engelse rode dubbeldekker zoals je die altijd overal ziet op plaatjes en in films. Dit blijkt net zo lang te duren als met de metro (zo'n 40 minuten afhankelijk van het verkeer) maar dit is de helft goedkoper. Vanaf toen ben ik dus iedere dag met de bus op en neer gegaan naar de Academy.

Op de Academy hebben we de hele week introducties en kennismakingen: intro voor internationale studenten, een echte tea party, Principal's Welcome, Post Graduate meeting (Post Graduate is de term die ze hier gebruiken voor een Master opleiding, dat is waarvoor ik dus ook hier ben), Woodwind department meeting, orchestral meeting, student union meeting, verder hebben we college's over 'noise' en 'professional development', kortom kennismaken met alle 'belangrijke' mensen op de RAM en tussendoor maak je kennis met alle medestudenten. Alles en iedereen om je heen is nieuw, vreemde gezichten en namen. Ik doe, net als iedereen, mijn best om zoveel mogelijk te onthouden, maar dat valt niet mee! Wat ook niet blijkt mee te vallen voor alle mensen hier is het uitspreken en onthouden van mijn naam die typisch Nederlands is. Iedere keer als ik me voorstel krijg ik standaard de reactie: "I'm sorry, could you repeat your name please?" Dan probeer ik het nogmaals veel langzamer en beter gearticuleerd, vervolgens proberen ze het uit te spreken en inmiddels heb ik al 10 varianten gehoord wat betreft uitspraak...!

Niet alleen mijn kamer/huis en de school zijn anders, ook de cultuur wijkt toch wel veel af van de Nederlandse. De mensen hier zijn over het algemeen heel vriendelijk, beleefd, behulpzaam en gastvrij, eigenschappen die fantastisch zijn als je als buitenlander nieuw bent in Londen. Uiteraard is het eten ook anders dan wat wij in Nederland gewend zijn. Bij het ontbijt zijn er vele soorten cornflakes met melk en toast met 'scrambled eggs'. Het avondeten hier in Ashwell House bestaat altijd uit drie gangen: soep, hoofdmaaltijd en fruit (eventueel met gebak) als nagerecht. Doordeweeks moet ik zelf voor lunch zorgen en als echte Hollander heb ik in de supermarkt brood gekocht met Nutella, pindakaas en kaas zodat ik mijn eigen boterhammen kan smeren om mee te nemen :).
Verder gaat hier natuurlijk alles en iedereen net de andere (verkeerde) kant op: het verkeer rijdt links, als je als voetganger een andere voetganger tegenkomt dan moet je die links passeren, wil je iemand voorbij, dan moet je rechts inhalen. Dat gaat tegen ons automatisme in, dus dat is even wennen. Het oversteken gaat eenvoudiger want bij iedere oversteekplaats staat op de weg geschreven 'look left' of 'look right' zodat je meteen weet waar het verkeer vandaan komt. Fietsers zie je hier niet zo veel, Londen is totaal niet berekend op fietsers: als mensen hier fietsen doen ze dat altijd op een racefiets, met helm en knipperlichten en dan scheuren ze over de bus/taxibaan en soms tussen de auto's door, echt levensgevaarlijk! Wat verder opvalt is dat hier heel veel dingen 'Royal' zijn: Royal Library, busjes van de Royal Mail, Royal University Hospital, natuurlijk heb je de Royal Academy of Music, Royal Philharmonic Orchestra en vandaag zag ik vanuit de bus zelf een 'Royal Pizza'!!

Ik heb dus al meteen een druk programma, de nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe cultuur, al die indrukken zijn erg vermoeiend. Wat het muziek maken betreft moest ik ook al meteen vol aan de bak: volgende week woensdag, de derde officiële schooldag, zijn er al audities voor de orkestprojecten van dit trimester. Iedereen moet daar verplicht aan deelnemen en we hebben veel opgelegd repertoire gekregen om in te studeren! Er zijn 34 fluitstudenten op de RAM, dat is heel erg veel dus de concurrentie is groot. Zoals het hoofd van onze afdeling al zei tijdens zijn speech over orkestprojecten en de verdeling van de plaatsen aan de hand van de audities: "if you play the flute you are lucky if you even get one place in one project" met andere woorden, er zijn veel te veel fluitisten voor het aantal beschikbare plaatsen, de concurrentie is moordend, maar we moesten er maar en wennen want zo zou het buiten de muren van de Academy ook altijd zijn!

Los van alle introducties en kennismakingen probeer ik dus zoveel mogelijk te studeren zodat ik volgende week een goede auditie kan doen. Bovendien heb ik volgende week donderdag ook mijn allereerste fluitles bij mijn nieuwe docente, Karen Jones, daar kijk ik enorm naar uit! Ik hoef me dus absoluut niet te vervelen hier, ik heb het goed naar mijn zin en kijk vol verwachting uit naar alles wat me nog te wachten staat in dit nieuwe avontuur!