Na 1 maand wonen in Londen...

Inmiddels woon ik bijna een maand in hartje Londen en ben ik eindelijk een beetje gesetteld, tijd voor een nieuw verslag met enkele leuke feiten over de afgelopen periode:
In het eerste verslag scheef ik al dat de eerste dagen erg vermoeiend waren vanwege het feit dat alles en iedereen om je heen nieuw is en je erg je best moet doen om alle nieuwe gezichten en bijbehorende namen te verwerken. Om het leven van alledag eenvoudiger te maken moest ik echter ook zo snel mogelijk een bankrekening openen, een simkaart kopen en een studenten reiskaart aanvragen zodat ik goedkoper kon betalen, bellen en reizen. Daarnaast studeerde ik ook zo veel als mogelijk want op woensdag in de eerste officiële lesweek moest iedereen auditie doen om ingedeeld te worden in een orkestproject. De ochtend van de dag voor de auditie gebeurde dat wat meestal alleen in een nachtmerrie gebeurt: de kleppen van mijn fluit gingen niet meer soepel open en dicht en ik kon er niet meer goed op spelen! De helft van deze dag ben ik druk in de weer geweest om de beste fluitreparateur in Londen te vinden, ik heb gebeld en kon gelukkig meteen die middag terecht. Binnen 10 minuten hadden ze mijn fluit weer gerepareerd en kon ik verder studeren… Kortom, deze eerste weken waren drukke en hectische weken!
Mijn auditie de volgende dag ging gelukkig best aardig (niet vlekkeloos, maar ik was zeker niet ontevreden!) met als resultaat dat ik ben ingedeeld in twee projecten dit semester: het RAM Flute Ensemble en Symphony Orchestra Composer’s Workshop. Dit laatste project was al de dag nadat de uitslagen van de audities bekend werden gemaakt. Ik zag op het bord dat ik zelfs was ingedeeld als 1ste fluit in dat orkest! Ik heb toen meteen mijn partijen opgehaald en heb iedere vrije minuut gestudeerd zodat ik donderdag goed voor de dag kon komen op de repetities. Het was een project in samenwerking met de studenten van de afdeling compositie, dat wil zeggen dat ze werken hebben gecomponeerd voor (groot) symfonieorkest en wij gingen deze werken een voor een instuderen in het bijzijn van de studenten/componisten en hun docenten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet heel erg ondersteboven was van deze moderne composities maar ik heb wel genoten van het feit dat ik als 1ste fluit mocht spelen in dit project!

Als masterstudent heb je niet zo’n vol rooster als de bachelorstudenten. De belangrijkste lessen in de week zijn mijn hoofdvaklessen: de fluitles, piccololes en de groepslessen voor alle (34) fluitisten op maandagavond. In de groepslessen behandelen we iedere week andere onderwerpen: de eerste les was een kennismaking met muzikale spelletjes om elkaar beter te leren kennen, de tweede les ging over ademhaling en was erg leerzaam, volgende week hebben we een les/workshop fluitreparaties. (Als ik die eerder had gehad was ik misschien zelf in staat geweest mijn fluit te repareren een dag voor de auditie…!). De individuele lessen met mijn fluitdocente, Karen Jones, zijn fantastisch: de lessen zijn erg intensief en daardoor uiterst leerzaam, het klikt goed op persoonlijk gebied, ze is tevreden over de technische aspecten van mijn fluitspel en dus kunnen we ons vooral focussen op het verder ontwikkelen van het muzikale deel en mijn kleurenpallet wat betreft de toon verder uitbreiden. Ze geeft me iedere week veel ‘huiswerk’ mee en stelt erg hoge eisen, zo moet ik bijvoorbeeld veel stukken uit het hoofd gaan spelen, dat heb ik nooit eerder gedaan en is dus moeilijk maar wel heel goed voor de ontwikkeling! Als student in de masteropleiding (of Postgraduate course, zoals ze het hier noemen) mag/moet je ook zelf minstens een extra vak kiezen om te doen. Ze hebben een enorm aanbod van interessante vakken maar ik heb gekozen voor ‘creative learning and participation’, ik ga deelnemen aan muzikale projecten buiten de academy om kinderen in aanraking te laten komen met muziek op een leuke manier, daarnaast heb ik ook een echt theorie/analyse vak namelijk ‘analysis and aestheatics’. Vanaf volgende week is mijn rooster dus iets meer gevuld!

Het leven in Ashwell House bevalt nog steeds heel erg goed: alles is netjes en schoon, de meiden zijn aardig, de sfeer is goed (als een grote familie) en het eten is ook erg lekker! We hebben nog niet een keer hetzelfde gehad sinds de dag dat ik hier woon! Tijdens het eten en de dagelijkse ‘get-together’ meteen daarna leer je elkaar steeds beter kennen. Je hebt hier mensen van zoveel verschillende landen, culturen en opleidingen onder een dak, dat geeft erg interessante en leerzame gespreksstof! Het enige wat men hier van je verwacht als tegenprestatie voor al deze goede zorgen is dat je een beetje vrijwilligerswerk doet. Je kunt vanalles doen: werken in de keuken voor daklozen, kinderen helpen met huiswerk, ander werk doen voor goede doelen, of een hulpbehoevende oudere helpen van de dagelijkse taken. Dat laatste is wat ik hier mag doen: op 10 minuten lopen woont een oudere vrouw uit de Filipijnen die hier inmiddels 30 jaar woont. Ze heeft echter een beroerte gehad en is aan een kant van het lichaam gedeeltelijk verlamd. Samen met een ander huisgenootje (Daitong uit China) gaan we haar een keer per week opzoeken en helpen haar door bijvoorbeeld boodschappen te doen of haar bed te verschonen. Morgen gaan we weer terug want ze heeft gevraagd of we haar wilden leren hoe ze met de computer moet werken (“next week you teach me computer?? Because I forgot!”)

Met een aantal mensen kan ik het erg goed vinden, een van hen is Catriona (uit Ierland oorspronkelijk). Ze heeft haar studie geneeskunde al afgerond en werkt nu als arts op de afdeling met pasgeboren baby’s in het Royal London Hospital. Gisteren had ik met haar afgesproken voor de Academy na mijn lessen. Ik heb haar een rondleiding gegeven door de Academy en het bijbehorende museum, daarna hebben we samen een drankje gedaan en vervolgens zijn we door Regent’s Park en vervolgens helemaal terug naar Ashwell gelopen. Dat was ruim een uur lopen maar de tijd vliegt als het gezellig is! Bovendien is het leuk om door de straten van Londen te lopen, er is hier altijd zoveel te zien!

Afgelopen week ging ik ook te voet boodschappen doen in Angel (de naam van de wijk). Ik wist de weg nog niet zo goed dus ik liep met mijn telefoon en google navigatie. Deze stuurde mij eerst verder onze wijk in, van de grote, drukke wegen af en toen langs een kanaal naar het winkelcentrum. Deze wandeling was prachtig want het was goed weer en ik liep over een voetpad langs het kanaal, langs oude warenhuizen en sluizen, het was er rustig er was veel natuur (ik zag zelfs een wilde vos door de struiken rennen!). Ik had nooit gedacht dat Londen er ook zo uit kon zien. De eerst volgende keer dat ik weer boodschappen moet doen zal ik zeker weer langs deze weg lopen!

Een van de beste dingen van hier wonen is dat je middenin een grote cultuurstad woont. Londen heeft ontelbaar veel gratis musea en er zijn hier iedere avond meerdere concerten van beroemde orkesten/solisten waar je als student voor een paar pond naar toe kunt gaan. Ik heb ontdekt dat een van de grootste zalen, Barbican Hall, op loopafstand is van Ashwell House dus ik ben daar al twee keer naar prachtige concerten gaan luisteren: 6e symfonie van Mahler uitgevoerd door het London Sympony Orchestra en de opera l’Orfeo van Monteverdi door de Academy of Ancient Music. Dat is dus genieten!

Zoals je kunt lezen gaat het erg goed, ik heb mijn draai gevonden en heb het prima naar mijn zin, hard werken en veel leren afgewisseld met veel cultuur en ontspanning met huisgenootjes of studiegenoten. Er staan geen bijzondere dingen op de planning komende weken behalve het feit dat ik woensdagavond terug vlieg naar Nederland om met de harmonie van Sevenum deel te nemen aan het bondsconcours volgende week zondag in Roermond. Dat is van heel ander niveau maar toch kijk ik ook daar enorm naar uit!