Drukte in Londen en genieten 'op vakantie' in NL

Er zijn opeens 6 weken voorbij gevlogen sinds mijn laatste verslag. Inmiddels ben ik al ruim 2 weken thuis in Nederland en heb ik de tijd gehad om de laatste maand in Londen voor de vakantie even te laten bezinken. Dat was nodig want de laatste weken op de Academy waren plotseling ontzettend druk en hectisch!

Begin November deed ik mee aan de jaarlijkse ‘Flute Prize Competition’ waarin alle fluitstudenten van de Academy strijden om een plaats in de top drie, een mooie prijs maar vooral de roem. Mijn optreden stond gepland aan het eind van de dag en ik speelde de Sonatine voor fluit en piano van Henri Dutilleux. Ik was behoorlijk zenuwachtig want het was lang geleden sinds ik voor het laatst een solo-optreden heb gegeven voor een zeer kritisch publiek, bovendien zaten er heel veel collega studenten te luisteren en het was de eerste keer dat ik voor hen speelde. Mijn uitvoering was redelijk goed, maar niet denderend en het was dan ook niet goed genoeg om in de prijzen te vallen. Het was echter wel een mooie en leerzame ervaring (ik kreeg een nuttig juryrapport achteraf) en het opmerkelijke was dat zowel de eerste als de gedeelde tweede plaats bezet werden door bachelor studenten. Pas op de gedeelde derde plaats kwamen de masterstudenten. Dat bewijst maar weer hoe hoog het niveau van de andere fluitisten is in Londen, het wil absoluut niets zeggen in welk jaar je studeert, iedereen is super goed!

Twee dagen later kwamen mijn ouders 4 dagen op ‘vakantie’ in Londen en toen voelde ik me voor het eerst echt toerist in Londen! We hebben alle highlights van Londen bekeken: Big Ben, Westminster, Buckingham Palace, een dagje Hampton Court Palace, een dagje Tower of London en uiteraard ook een rondleiding op de Academy en in Ashwell House, lekker uit eten en twee avonden naar verschillende concerten. Even lekker genieten samen in Londen.

Op zondagavond vertrokken ze weer terug naar Nederland en moest ik meteen weer aan de bak. Maandag speelde ik namelijk in een masterclass van Katherine Baker en vanaf dinsdag deed ik mee aan een educatief project met leden van het English Chamber Orchestra genaamd ‘Billy’s Band’. Zoals de naam al doet vermoeden staan de dirigent Billy en zijn orkest centraal in dit project. Er zijn twee prachtige boeken geschreven over Billy, ‘de beste dirigent ter wereld’, en de avonturen die hij met zijn orkest beleeft. Ik ging twee dagen mee naar verschillende basisscholen aan de rand van Londen om daar met de kinderen leuke muzikale activiteiten te doen. Voor iedere nieuwe groep kinderen moesten wij eerst op een leuke manier ons instrument presenteren, dit hadden we uiteraard geoefend tijdens de inleidende workshop op de Academy. Ik liet dan de kinderen mijn fluitkoffertje zien en vroeg wat erin zat, een van de kinderen dacht dat het een keyboard was! Vervolgens liet ik ze alleen het bovenste stuk van de fluit zien en vroeg de kinderen of ze mij konden helpen om daar geluid uit te krijgen. Een jongetje uit groep 3 stak zijn hand op en vertelde mij dat ik het kopstuk andersom moest houden, mijn vinger op het mondgat moest leggen en vervolgens moest blazen aan de onderkant van het kopstuk! Fantastisch wat voor originele ideeën die kinderen hebben en hoe enthousiast ze waren over onze instrumenten! Tijdens de rest van de workshop verdeelden we de kinderen in groepjes om vervolgens met ieder groepje muziek te maken bij een deel van het verhaal uit een van de boeken van Billy’s Band. De week sloot af met een familieconcert door het English Chamber Orchestra en ook daar mochten wij als studenten bij zijn. Voor het concert begon stond ik in de foyer in ‘Billy’s Band Stand’ waar kinderen een klein ensemble mochten dirigeren. Ze konden de snelheid of het volume bepalen van de muziek die wij speelden. Uiteraard heb je altijd een paar van die kleine grapjassen die dan even uitproberen hoe snel wij kunnen spelen door met het dirigeerstokje op topsnelheid op en neer te bewegen!
Dit project was erg leuk om te doen, niet alleen voor ons maar ook voor de kinderen. Sommige kinderen hadden een brief aan ons geschreven over hoe leuk ze het vonden. Van twee van die brieven heb ik een foto bij dit verslag gedaan.

15 November speelde William Bennett het fluitconcert in D van Mozart als solist met orkest in de kerk St. Martin in the Fields. Dat wilden we uiteraard niet missen dus ik had met Linda (andere fluitiste uit Nederland die in Londen studeert) afgesproken om eerst samen te gaan eten en vervolgens naar het concert te gaan. Wij hadden een willekeurig restaurantje uitgezocht en liepen daar naar binnen en vervolgens kwamen we daar William Bennett en zijn vrouw toevallig al tegen, ze waren net klaar met eten. Hij nodigde ons uit om nog iets mee te gaan drinken na afloop van het concert. Een uitnodiging die we graag aannamen natuurlijk! De bekende fluitist en vriend van Bennett, Trevor Wye, was ook weer aanwezig met zijn studenten. Hij en zijn studenten gingen ook mee iets drinken in de pub. En zo zaten Linda en ik op een gewone doordeweekse avond opeens in een pub een wijntje te drinken met William Bennett en Trevor Wye, twee levende legendes in fluitland, een avond om nooit meer te vergeten!

De laatste twee weken in Londen waren extreem druk. Ik had gepland om deel te nemen aan de auditie voor het Europees Jeugdorkest (EUYO), die auditie zou plaatsvinden rond 20 november, maar de exacte dag en tijd kreeg ik pas anderhalve week van tevoren te horen. Alle fluitstudenten hadden ook opeens bladmuziek in hun postvak liggen en die bleek te zijn voor de interne auditie van de Academy voor de orkestprojecten van volgend semester. Vervolgens kwam er nog een mailtje met een auditie voor een project met het professionele en bekende BBC Symphony Orchestra in Londen. Zo had ik opeens 3 audities binnen een week waarvan twee op dezelfde dag en 2 audities waarvoor ik totaal nieuw en extreem moeilijk repertoire moest voorbereiden op de korte termijn van twee weken. (Om een idee te geven van wat we dan bijvoorbeeld moeten spelen op zo'n auditie heb ik een kort filmpje bij dit verslag gevoegd, het derde deel van de Sinfonietta van Janacek, stond op de lijst voor de Academy auditie). Dat was even hectisch en zorgde ook voor een hoop stress want ik wilde zo graag alles meedoen en overal mijn beste beentje voor zetten. De EUYO auditie was niet de beste auditie ooit voor mij en dus ook niet goed genoeg voor de volgende ronde. De auditie voor de Academy was zo goed als ik kon binnen zo’n korte periode, de fragmenten die we moesten voorbereiden waren zo snel en technisch zo moeilijk, daar heb ik gewoon meer studietijd voor nodig. De auditie voor het BBC Symphony Orchestra was echter wel heel erg goed! De twee mensen in de commissie (een van hen was Michael Cox, 1ste fluit van dat orkest en docent op de Academy) waren heel erg vriendelijk. Ik speelde het fluitconcert van Mozart en tijdens het spelen kon ik er echt van genieten, het ging ook allemaal zoals ik wilde. Vervolgens moest ik Le Merle Noir spelen van de componist Messiaen, een moeilijk stuk waarin de fluitist vogelgeluiden speelt op de fluit. Dit stuk had ik nog nooit eerder gespeeld en had ik dus ook moeten instuderen binnen twee weken. Gelukkig ging dit ook goed en gaandeweg het spelen kreeg ik er steeds meer lol in en nam ik zelfs een beetje risico, zeker toen Michael Cox me halverwege onderbrak en vroeg om het stuk af te maken op piccolo! Met een lach op mijn gezicht en op de gezichten van de commissieleden verliet ik de auditieruimte, ik wacht nog altijd op de uitslag…

Het eerste weekend van December was mijn laatste weekend in Londen. Op zondag speelde ik 2e traverso in een deel van het Weihnachtsoratorium van J.S. Bach in de volle concertzaal van de Academy, Duke’s Hall. Mijn eerste concert op traverso. Het was heerlijke muziek om te spelen, dus echt genieten! Vervolgens mijn koffer inpakken en naar huis want vanaf dinsdag mocht ik voor de eerste keer een heel project meespelen met het Nederlands Philharmonisch Orkest in Amsterdam! Ik speelde 2e fluit in Symphonie Espagnole van componist Edouard Lalo en ik zat in het orkest naast Leon Berendse, mijn fluitdocent toen ik in Tilburg studeerde. Dat is een speciaal gevoel als je opeens naast je docent mag spelen, even een beetje spannend, maar toen het eenmaal goed liep was het vooral genieten! Aan de andere kant naast me zat Liset Pennings, ze speelde piccolo, ze is ook een oud studente van Leon en heeft ook bij Karen Jones gestudeerd in Londen. Ik had drie repetities in Amsterdam en uiteindelijk drie concerten in een volle zaal van het Concertgebouw in Amsterdam. Goed voor mijn CV, veel geleerd, maar vooral een fantastische ervaring. Toen ik daar op het podium zat realiseerde ik me dat ik dit ook wil doen als ik ben afgestudeerd en dat ik hiervoor zo hard blijf werken!

Nu heb ik nog veel vrije tijd in Nederland, uiteraard moet ik wel gewoon blijven studeren op fluit, piccolo en traverso, maar ik heb ook tijd om leuke dingen te doen met vrienden en familie en daar maak ik dan ook optimaal gebruik van! Afspreken met vrienden uit Tilburg, Kerstmis met familie, mijn verjaardag, oud op nieuw met vriendinnen, nieuwjaarsconcert met de harmonie en dan 7 januari weer naar Londen want op 9 januari speel ik in de masterclass van William Bennett. Dan vlieg ik er dus weer vol in…!